قدس آنلاین- حفظ حریم خصوصی در دنیای مجازی، چالش بحث انگیزی است که این روزها مدعیان بزرگی نیز دارد.

به گزارش بلاگ امنیت جهانی، مدعیان بزرگ آزادی بیان و حفظ حریم خصوصی، این روزها بسیاری از شنودهای آنلاین را، آن قدر قانونی جلوه داده‌اند که در سطوح بین المللی نیز نمی‌توان اعتراض کارگشایی به آن‌ها کرد. شاید موضوع حفظ حریم خصوصی و آزادی بیان در فضای مجازی موضوع مهمی برای مردم دنیا باشد، اما مقامات دولتی و قانونگذار در کشورهای مختلف، مسیر اشتباهی را برای تحقق این موضوع در پیش گرفته‌اند.

* محدودیت‌های منطقی اینترنت

اینکه اینترنت برای جوامع مختلف نقش یک دوست را دارد یا دشمنی همیشگی است، کاملاً بستگی به قوانین، محدودیت‌ها و جهت گیری دولت‌ها در برابر این ابزار مدرن و امروزی دارد.

اینترنت به افراد پیر و جوان، توانایی برقراری ارتباطات با آن سوی مرزها را می‌دهد و دسترسی مردم به اطلاعات جهانی را آسان می‌کند. البته دولت‌ها نیز از تأثیر جهانی شدن اینترنت بر توسعه اقتصادی استقبال کرده‌اند، اما ترس بزرگی که دولت‌های مدعی، از ترویج پیام‌هایی شامل تروریسم و انقلاب‌های مختلف دارند، بر کسی پوشیده نیست.

هرچند که محدود کردن اینترنت در برخی مواقع اصولی و منطقی است، اما براساس تحقیقات گسترده محققان مختلف دنیا، بر هم زدن حفظ حریم خصوصی در آن برای کنترل افراد، عملی مؤثر نخواهد بود و نتیجه عکس بر روی واکنش‌های مردم خواهد گذاشت.

* جاسوسی در کشورهای مختلف

پس از اینکه در سال ۲۰۱۳ شنود و دریافت پیام‌های مردم در آمریکا توسط ادوارد اسنودن فاش شد، یکی از بزرگ‌ترین آثار مخرب آن به وجود آمدن شکاف بین قانون و دولت با مردم بود. مردم، دادگاه‌ها و قوانین را به چالش کشیدند و کنگره آمریکا نیز محدودیت‌های جدیدی برای جمع آوری و شنود تماس‌ها توسط دولت اوباما وضع کرد، دولت اوباما نیز به دلیل جاسوسی از ارتباطات مردم از آن‌ها عذرخواهی کرد، اما قوانین مرتبط با شنود افرادی که با خارج از آمریکا در تماس بودند به وضع سابق خود باقی ماند.

از این دست قوانین نادرست در همه کشورها وجود دارد. در انگلستان به بهانه نگرانی از بر هم خوردن قوانین مختلف، تقویت شیوه نظارتی بر ارتباطات آنلاین مردم بدون مجوز قضایی به تصویب رسیده است. فرانسه نیز پس از حملات تروریستی، شنود پیام‌های اینترنتی را تقویت کرده و قوانین نظارتی ناصحیحی وضع کرده است. روسیه و چین در سال جاری قدرت‌های نظارتی دولت خود را بر روی اینترنت افزایش داده‌اند و حتی در برزیل و مکزیک نیز دسترسی به اطلاعات در اینترنت محدود شده است. آلمان در اکتبر ۲۰۱۶ قانون نظارت غیرجمعی بر شهروندانی با ملیت غیر آلمانی را تصویب کرده است.

* آزادی بیان؛ یک شوخی بزرگ

همه این قوانین نظارتی بر خلاف ادعای آزادی بیان و حفظ حریم خصوصی بوده و باعث ایجاد چالش بین دولت‌ها و مردم جهان شده است.

اینکه مقام‌های دولتی در کشورهای قدرتمند جهان از شرکت‌های فناوری درخواست کرده‌اند که داده‌های کاربران خود را به آن‌ها انتقال دهند و در برخی موارد آن‌ها را مجبور به انتقال داده‌های کاربران کرده‌اند، یک تضاد بزرگ برای حفظ حریم خصوصی در دنیای مجازی بوده است.

به نظر می‌رسد که تمام این اقدام‌ها در راستای کنترل اینترنت است و اگر همین وضع ادامه پیدا کند، اینترنت به مکانی کسل کننده تبدیل می‌شود که انتشار و دریافت محتواهای بحث برانگیز و انتقادی، دیگر در آن ممکن نیست و همین امر باعث تأثیرگذاری منفی بر کیفیت، کمیت و تنوع داده‌های دیجیتالی خواهد شد.

* حقوق بشر و حریم خصوصی

حقوق بشر و امنیت انسان‌ها، دو روی یک سکه‌ هستند و اگر حقوق مردم به طور مداوم نقض شود، امنیت انسان‌ها در جوامع نیز به خطر می‌افتد و این خطر برای جوامعی که ساکنان آن‌ها از حریم خصوصی آنلاین و امنیت در استفاده از ابزار دیجیتال محروم هستند، بیشتر خواهد بود.

به نظر می‌رسد که برای تحقق بخشیدن به آینده دیجیتالی موفق، امن و آرام بهتر است حقوق مردم درباره حریم خصوصی جدی و مهم به شمار آید و مردم به عنوان یک خط قرمز در دنیای مجازی شنود نشوند. البته اولویت‌های امنیتی در برخی از کشورها اهمیت دارد، ولی در عین حال دنیای مجازی روش‌های فراوانی برای حفظ امنیت و در عین حال توجه به حریم خصوصی مردم جوامع مختلف دارد.